پوشش ایرانیان در زمان هخامنشیان

تن پوشش هایی رویی در پوشش ایرانیان زمان هخامنشی در آن زمان انواع مختلفی بالا پوش با لباس های درباری وجود داشته است.

جلیقه ای که به خاطر آزادی و راحت بودن پوشنده اش بی آستین بوده که دارای چین های عمودی بوده ، به همراه لباس سواره نظام ، ردایی مادی بود که آستین های بلند و باریک و کاذبی داشت،که عمدتا بر روی شانه ها انداخته می شد این پوشش رویی غالبا کندیزه نام داشت

این بالا پوش یا به طور کلی از خز یا پوست درست می شد و یا با لبه های خزدار و جنس آن چرم بود که پادشاهان ایرانی و اعیان همیشه این ردا را بر تن می کردند

این پوشش ایرانیان در زمان هخامنشیان در قسمت های شرقی ایران احتمالا (گونکه) نام داشت

پیراهن و تونیک ها یکی دیگر از پوشش ایرانیان زمان هخامنشی تونیک تنگ و چرمی که کمر می خورد و تا زانو می رسد یک قسمت از لباس سواره نظام را تشکیل می دهد که از بناهای باستانی است پس از آن لباس زیباتر با یقه های هفت پهن بازکه شامل آستین های بلند است پدید آمد ، که در موزایک اسکندر و تابوت سنگی وی به بهترین وجه بر روی تابوت ثبت شده است

(ساراپیس) نام فارسی گیتون می باشد که یونانی ها از این تن پوش زیرین یا می کند.