اوج شکوه اصفهان در زمان پایتختی

بنای اولیه اصفهان را به طهمورث ، سومین پادشاه از سلسله پیشدادیان نسبت داده اند.

اصفهان در قدیم به نام گی در پارس علیا معرفی گردید و از آن تحت عنوان گابای یا تابای یاد شده است.

این شهر محل تقاطع راه های عمده و اقامتگاه سلطنتی پادشاهان هخامنشی نیز بوده است؛ همچنین باید دانست اصفهان به دلایلی مورد توجه پادشاهان قرار گرفته

در برخی از دوره ها پایتختی اصفهان مشهور است. استرابون جغرافی دان یونانی ، از اصفهان به عنوان مرکز کشور ایران نام برده است.

پایتختی اصفهان از دورهٔ اشکانیان تا ساسانیان

در زمان اشکانیان پایتختی اصفهان برای یکی از ایالت های وسیع پادشاهان اشکانی در نظر گرفته شد.

در تاریخ در رابطه با پایتخت بودن اصفهان در این دوره سخنان زیادی نیست.

اسپهان و ارمنستان همواره یکی از محل های اسکان ولیعهد ساسانیان بوده اند

اسپهان نشیمن گاه و قلمرو نفوذ اعضای هفت خانوادهٔ بزرگ ایرانی صاحب نفوذ در پادشاهی نیز بوده است

به همین دلیل در آن زمان امتیازات خاصی برای آن در نظر گرفته می شود.

مرداویج زیاری تا خوارزمشاهیان پایتختی اصفهان

در سال۳۱۹-ه.ق مرداویج زیاری اصفهان را تصرف کرد و پایتختی اصفهان را برگزید.

رکن الدوله دیلمی نیز در سال ۳۲۷ این شهر را به عنوان پایتخت سلسلهٔ دیلمیان برگزید، از همین دوره سیر پیشرفت در اصفهان از سر گرفته شد و بسیاری از اهل دانش به سوی آن آمدند.

در سال ۴۴۲ ه.ق طغرل سلجوقی اصفهان را با ویرانی های بسیار به دست آورد و سپس مبلغ بسیاری را خرج بازسازی ویرانه های اصفهان کرده وهمچنین تا سه سال پس از حکومت خود مالیاتی دریافت نکرد

آن زمان بود که اصفهان دوباره رونق گرفت. طغرل ، پایتختی اصفهان را پس از بازسازی بنا گذاشت و این پیشرفت و گسترش تا زمان الپ ارسلان نیز ادامه پیدا کرد.

اوج پایتختی اصفهان در زمان ملک شاه

اوج شکوه اصفهان را میتوان در دوران ملک شاه مشاهده کرد.

در این زمان بود که خواجه نظام الملک طوسی با تدابیر بسیار شهر را به منزلت بالایی رساند ، طوری که جمعیت شهر دو برابر و بناهای زیبایی در ان ساخته شد.

با روی کار آمدن خوارزمشاهیان و حملهٔ مغول آسیب های فراوانی به اصفهان وارد شد

در سال ۶۳۹-ه.ق پایتختی اصفهان روبه نابودی رفت و این شهر به دست مغولان افتاد.

 

جهت مطالعه جامع اوج شکوه اصفهان در زمان پایتختی کلیک کنید.